نیمه جنوبی کشورمان، مقاصد بسیاری را برای گشت و گذار در خود جای داده است که هر یک رنگ و بویی خاص دارند و تجربه ای تازه پیش روی تان قرار می دهند. خلیج همیشه فارس نیز در این بخش از کشورمان واقع شده و جزایر بسیاری را در آغوش کشیده است که یکی از آنها قشم است. این جزیره به عنوان بخشی از استان هرمزگان شناخته می شود و عنوان بزرگترین جزیره ایران و خلیج فارس را نیز به یدک می کشد. شاید تا چند سال پیش کمتر نامی از این جزیره به میان می آمد و کمتر گردشگری راهش را به سوی آن کج می کرد؛ اما امروزه این نگین خلیج فارس به یکی از پربازدیدترین مقاصد در میان گردشگران داخلی و خارجی تبدیل شده است.
نام‌های قدیمی این جزیره، “ابرکاوان” ، “کِشم” و “لافت” بوده. اسم “ابرکاوان” قدمت خیلی زیادی داره و به دوره‌ی ساسانیان برمی‌گرده. واژه‌ی “کاوان” در زبان پارسی میانه به معنی “از تبار کاوه” است و در منابع پیدا شده، کاوه اسم یک شخص خاص بوده و اسم جزیره رو از روی اسم اون برداشته‌ن. این اسم تا این زمان هم باقی مونده و الان اسم یکی از روستاهای قسمت شمالی جزیره قشمه و به صورت درگهان تلفظ می‌شه.
در سال ۲۳ قمری، و در آغاز پیدایش اسلام، فرمان‌دار عرب بحرین و عمان، سپاهی رو برای تسخیر ابرکاوان آماده کرد. مرزبان کرمان در اون‌جا با استحکامات و نیروهای کمی که داشت سعی کرد مقابل اونا بایسته، اما توسط اعراب کشته شد. و بعد از اون بود که مسلمانان به سوی جنوب ایران هجوم بردند.
ابرکاوان یا همون قشم، در اوایل تمدن اسلامی، یه شهر آباد و پررونق بوده، با روستاهایی پر از کشتزارهای پربار و نخلستان. در اون زمان‌ها ابرکاوان یه مرکز فعال دریانوردی و تجاری و یک منبع آب شیرین برای کشتی‌ها بوده. اما وضع برای همیشه به این خوبی باقی نمونده، به طوری که در عصر یاقوت حموی (جغرافی‌دان و تاریخ‌نویس مشهور قرن هفتم هجری قمری) جزیره ابرکاوان شکوه گذشته‌ی خودش رو کاملا از دست داده بوده، در حدی که هیچ‌کس نتونسته بود به یاقوت حموی در پیدا کردن و ثبت جایگاه و موقعیت درست و دقیق جزیره کمک کنه.
